Vlucht en verblijf in Beijing

Vrijdag 13 juli 2007
Miu begint een beetje in haar ritme te komen. Uitgeslapen tot 6:30, haar te eten gegeven en vervolgens weer doorgeslapen tot 9:00 uur…en haar papa en mama lekker ook ;-). Toen ze wakker werd met haar gespeeld, waarna ze direct weer omviel van de slaap (letterlijk) tot 13:00 uur. Ja, ze is duidelijk nog wel vermoeid van de lange en drukke dagen die achter ons liggen.

We hebben besloten om alles te doen om Miu even wat rust te gunnen en daarom doen we de komende dagen lekker rustig aan. Geen verplichtingen aangaan…gewoon lekker uitrusten en aan elkaar wennen, wat overigens steeds beter gaat. Zo laat Miu zich nu steeds meer aanraken door ons, terwijl ze voorheen of terugschrok, d’r hoofd wegdraaide of begon te huilen, laat ze zich nu vaak gelaten aanraken door ons. Wel erg leuk om te merken dat ze ook een beetje aan ons begint te wennen.

Vandaag is de laatste dag in Zhanjiang en morgen vliegen we naar Beijing. Vanavond nemen we dus allemaal afscheid van Angela. Wat een kei is die meid, zeg. Wat zij de afgelopen weken over zich heen heeft gekregen…nou, petje af, hoor! Zij weet inmiddels ook wat deze uitdrukking betekend (‘petje af’) en neemt het met graagte in ontvangst ;-).

’s Avonds dus maar weer een keer de koffers gepakt en een goede nachtrust gehad.



Zaterdag 14 juli 2007
We werden vandaag om 10:00 uur bij het hotel opgehaald om naar het vliegveld te vertrekken. Het is normaal een vlucht van zo’n 3,5 uur, maar omdat we ook nog een tussenlanding hebben ergens in het midden, moeten we ook weer helemaal het vliegtuig uit om vervolgens weer hetzelfde vliegtuig weer in te moeten. Gelukkig overigens was het wel hetzelfde vliegtuig, want Angela had ons verteld dat je soms ook weer in een ander vliegtuig verder vliegt (dan had je alle handbagage dus weer mee moeten nemen….).

Het eerste gedeelte van de vlucht ging zeer goed. Miu was stil of in ieder geval redelijk rustig. Toen we het vliegtuig uit moesten, twijfelde we er nog aan of we haar niet even de fles of een ander hapje moesten geven. Omdat we uiteindelijk maar 10 minuten hoefde te wachten, besloten we daar nog maar even mee te wachten….nou, dat hebben we geweten…dat was dus ook direct de laatste keer dat we Miu niet op tijd haar eten geven, want de rest van de vlucht was het constant huilen, schoppen, bewegen….er was geen houden aan. Dus toch maar besloten om haar wat te eten te geven, maar dat valt niet meer in een vliegtuig .

Uiteindelijk kwamen we om 16:15 aan in Beijing. Nadat we alle koffers hadden gehaald en ook de kinderwagens hadden opgehaald (die moest nl. weer op een andere plek), werden we ontvangen door Leo (of Leon, dat weet ik nog steeds niet). Dit is een medewerker van BLAS die ons begeleidt in de laatste dagen van onze reis. Hij zorgt er o.m. ook voor dat een hele set documenten die wij hebben moeten verzamelen eerder tijdens de reis bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van China komt en een andere set met documentatie bij het Nederlandse consulaat terecht komt. Het enige waar wij voor moeten zorgen is dat de document-setjes compleet en juist zijn.

Toen we uit het vliegtuig stapte voelde je direct een enorm verschil hoe het buiten was. De temperatuur voelt hier misschien wel 10 graden lager aan omdat de luchtvochtigheid i.p.v. 90% in Zhanjiang, slechts 10% (of misschien nog wel minder) is in Beijing. Daardoor voelt het heel aangenaam warm. Het enige nadeel is dat je hier waarschijnlijk nooit de zon te zien zal krijgen door de dikke smog-lucht die er hangt. Dit is echt heel duidelijk zichtbaar en daardoor kan je (al zit je op de 14e etage vaak maar maximaal iets van 1000 meter ver kijken. De zon zullen we hier dus ook wel niet te zien krijgen .

Verder was er nog een tegenvaller voor Marieke en ik en dat was dat Sofie niet was meegereist naar Beijing. Daardoor hebben we geen mogelijkheid gehad om haar gedag te zeggen en haar te bedanken voor alles wat ze voor ons heeft gedaan. Dat vinden we wel erg jammer.

Omdat de groep hier wordt herenigt, moesten we op het vliegveld eerst even wachten tot de rest van de groep ons met de bus kwam ophalen. Het was leuk om iedereen weer te zien. Zij waren de afgelopen dagen in Guangzhou gebleven en hadden daar de tijd gebruikt om lekker tot rust te komen.

Het was hooguit een half uurtje rijden naar het Radisson SAS hotel, een vijf-sterren-hotel aan de 3e ring van Beijing. Ja, hebben we in Amsterdam gewoon 1 ringweg, in Beijing hebben ze er 5 !!!! Enfin, bij het hotel aangekomen, werden de sleutels van onze kamers uitgedeeld. Wij zaten in kamer 502. Iedereen ging direct naar zijn kamers, want de koffers moesten natuurlijk weer worden uitgepakt. Toen wij in onze kamer aankwamen, was dat toch wel even een bittere teleurstelling met wat we verwacht hadden. Wij konden uit 3 typen kamers kiezen en wij hadden voor de middelste gekozen qua luxe. De kamer waar we nu zaten kon dit echter niet zijn, want als het hotel NOG kleinere kamers zou hebben, zou het direct een paar sterren verliezen. Ik dus direct weer terug naar de receptie, waar de situatie snel werd rechtgezet. Nu gingen we direct een paar etages hoger nl. naar de 14e (in kamer 1414). Het hotel bestaat uit 15 etages, dus op de bovenste etage zullen zich wel de beste kamers bevinden.

Daar aangekomen beviel dit ons direct een stuk beter. Alles was hier perfect geregeld, echt zoals het in een 5-sterren-hotel zou moeten zijn geregeld.



Zondag 15 juli 2007
Vandaag moesten we pasfoto’s laten maken van Miu voor de officiële documenten. Na lekker te hebben uitgeslapen tot 8:30 omdat Miu honger kreeg (we hadden de wekker gezet om 8:00, maar die was niet afgegaan omdat ik (Alex) iets fout had gedaan) .

Om 10:30 in de lobby verzamelen om pasfoto’s te laten maken. Daarna nog wat blabla aangehoord om vervolgens zo snel mogelijk onze documenten bij Leon in te leveren, zodat we nog wat tijd voor onszelf hadden.

Omdat we Miu ook een beetje in het ritme wilde laten komen, ze had nl. nog vrijwel nooit een middagslaapje kunnen krijgen, besloten we eerst naar onze hotel-kamer terug te gaan om Miu op bed te liggen. Daar heeft mevrouw van 12:30 tot 16:30 liggen maffen….ze had het dus toch ook wel nodig.

We wilde eigenlijk naar de Silk Market gaan, een hele grote overdekte markt waar je van alles schijnt te kunnen kopen, maar omdat het nu toch al weer redelijk laat was en Miu vanavond wel op tijd op bed wilde liggen, besloten we alleen even een rondje rond het hotel te gaan lopen en even boodschappen te gaan doen bij Carfour (ik weet niet of je het zo schrijft, maar het is een enorm grote supermarkt waar je werkelijk alles kan krijgen). De wandeling naar de Carfour was overigens geen grote opgave, want direct naast het Radisson, ligt deze supermarkt.

Een paar boodschappen gedaan en even heerlijk gerelaxed op onze kamer.

Miu’s eerste lach
Miu heeft natuurlijk een hoop meegemaakt de afgelopen periode en omdat het, volgens het weeshuis, een introverte baby is, had ze nog nooit naar ons gelachen. Nou, daar is vandaag ook verandering in gekomen. Toen Alex en Miu stonden te wachten in een winkel, terwijl Marieke wat boodschappen uitzocht, ging Alex scheten laten op de buik van Miu en wat gebeurt er…ja, inderdaad, de eerste echte lach van Miu. Wat het is toch leuk om een kind te zien lachten. Je begrijpt dat de lach van het gezicht van Alex er de rest van de dag ook niet meer vanaf te branden viel ;-)).

Nou, we zijn weer helemaal bij. We vinden het overigens heel leuk om jullie reacties op de site te lezen. Knap je echt van op, als je zoveel tijd in je hotelkamer spendeert. Hartelijk dank allen :-)